Usytuowanie i zasady projektowania komina w budynku
Przewód kominowy powinien być usytuowany w takim miejscu, aby długość czopucha, czyli odcinek łączący piec z kominem, była jak najkrótsza, dostosowana do warunków pracy danego urządzenia oraz powinna spełniać wymogi określone w Polskiej Normie.
Długość czopucha nie może przekraczać Ľ efektywnej wysokości komina. Minimalny spadek powinien wynosić 5% w kierunku kotła, a jego długość dla urządzeń gazowych nie większa niż 2 m.
Przewód kominowy powinien być prowadzony pionowo, a jego przekrój powinien być jednakowy na całej długości. Dopuszcza się odchylenie komina w kierunku pionowym nie więcej niż 30°C, a w części skośnej należy zastosować otwór rewizyjny.
Przewody kominowe mogą mieć w przekroju kształt koła, owalu, kwadratu czy prostokąta. Przekrój czy średnica komina nie może być mniejsza od przekroju, czy średnicy wylotu spalin z kotła. W przypadku zmiany paliwa stałego na płynne lub gazowe należy dostosować przekrój komina do nowych warunków pracy.
Najmniejszy wymiar przekroju lub średnice murowanych przewodów kominowych spalinowych o ciągu naturalnym i przewodów dymowych powinna wynosić co najmniej 0,14 m, a przy zastosowaniu stalowych wkładów kominowych ich najmniejszy wymiar lub średnica — co najmniej 0,12 m. Przewody kominowe do wentylacji grawitacyjnej powinny mieć powierzchnię przekroju co najmniej 0,016 m2 oraz najmniejszy wymiar przekroju co najmniej 0,1 m.
Kotły grzewcze na paliwa stałe oraz kominki z otwartym paleniskiem lub zamkniętym wkładem kominkowym o wielkości otworu paleniskowego kominka do 0,25 m2 mogą być przyłączone wyłącznie do własnego, samodzielnego przewodu kominowego dymowego, posiadającego co najmniej wymiar 0,14 × 0,14 m lub średnicę 0,15 m. W przypadku kominków o większym otworze paleniskowym — co najmniej 0 14 × 0 27 m lub średnicę 0 18 m. Przy czym dla większych przewodów o przekroju prostokątnym należy zachować stosunek boków 3:2. Przewody spalinowe i dymowe powinny być wyposażone w zamykane szczelnie otwory wyciorowe lub rewizyjne, a w przypadku występowania spalin mokrych, także w układ odprowadzania skroplin. Otwór rewizyjny powinien być umieszczony poniżej podłączenia czopucha, w odległości 0,3m od podłogi w miejscu łatwo dostępnym.
Długość przewodów kominowych spalinowych mierzona od osi wlotu przewodu spalinowego do krawędzi wylotu kanału nad dachem dla gazowych kotłów grzewczych o mocy nieprzekraczającej 35 kW nie może być mniejsza niż 2 m. Dla innych przypadków kominy muszą mieć efektywną wysokość co najmniej 4 m. Efektywna wysokość komina dla kotłów opalanych olejem powinna wynosić co najmniej 5 m.
Przewody kominowe powinny być wyprowadzone ponad dach zgodnie z PN-89/B-10425 na wysokość zabezpieczającą przed niedopuszczalnym zakłóceniem ciągu. Wyloty kominów powinny być wyposażone w nasady kominowe jeżeli wynika to z warunków pracy urządzenia, oraz położenia w określonej strefie wiatrowej i lokalnych warunków topograficznych.
Kominy w zewnętrznych ścianach budynku i na nie ogrzewanych strychach oraz kominy na zewnątrz budynku muszą być izolowane termicznie. Nieocieplane części kominów mogą występować jedynie w wewnętrznych ścianach budynku przylegających do pomieszczeń ogrzewanych.
